Oké hier ga ik ook even weer een beetje vals spelen. Ik ga lekker meer dan één moment noemen. Er zijn meer momenten dan ik hier noem wanneer ik wel trots ben op mezelf maar je mag er eigenlijk dus maar één doen dus ik zal het een beetje bij de eisen houden.
Ik ben al een paar jaar bezig om af te vallen. Ik wil graag naar mijn ideale gewicht (nog 7 kg te gaan). Ik ben er dus nog niet maar als ik dan bedenk dat ik ongeveer 10 kg zwaarder ben geweest dan dat ik nu ben, dan vind ik dat ik best trots op mezelf mag zijn.
Op mijn opleiding heb ik chemie (en dan specifiek richting voeding). Ik snap er niet heel veel van en tijdens toetsen maakte ik in het gedeelte chemie vaak veel fouten. In het laatste blok besloot ik om ook maar van chemie samenvattingen te maken met de hoop dat ik dan wat beter zou begrijpen. Met de readers, een boek en google in aanslag ben ik begonnen met de samenvattingen en uiteindelijk heb ik het voor elkaar gekregen om de samenvattingen af te krijgen en ik begon het ook nog eens beter te begrijpen.
In 4 havo ben ik blijven zitten. Toen ik voor de tweede keer in 4 havo zat, waren mijn cijfers weer niet heel best. Dat ik ben blijven zitten en dat het daarna nog steeds niet heel denderend ging, had meer met luiigheid te maken dan dat ik het niet aankon. Ik had dus een gesprek met mijn mentrix (ik was niet bepaald fan van haar). Zij begon er gelijk over dat ik misschien wel beter naar mbo kon gaan en dat ik het op de havo toch niet zou redden en bla bla bla. Zo af en toe heb ik van die momenten dat ik dan heel eigenwijs en koppig wordt en dat ik zoiets heb van: 'Ik zal je eens laten zien dat ik het wel kan.' Dus ik heb toen mijn luiigheid een beetje opgegeven en besloten om wel wat te gaan doen voor school en mijn mentrix te laten zien dat ik havo wel aankan. Ik heb al mijn cijfers toen heel goed opgehaald. In 5 havo heb ik allemaal voldoendes op mijn examens gehaald en ik ben geslaagd zonder onvoldoendes. Lekker puh mentrix!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten