Oeps.. mijn laatste bericht is alweer van 30 september. Ik heb het een beetje druk de laatste tijd dus vandaar dat ik hier iets minder actief ben. Ik moet nog tot 5 uur wachten op school (ik wacht al vanaf 3 uur) en eigenlijk had ik tegen mezelf gezegd dat ik in die tijd Spaans moest gaan leren. Ik heb namelijk de week na de herfstvakantie een mondeling van Spaans en tot nu toe kan ik vrij weinig Spaans. Maar op dit moment vertoon ik een beetje studie afwijkend gedrag. Vandaar dat ik nu dit bericht schrijf.
Oké, nu over op de orde van de dag: wat maakt je verdrietig? Ik moet eerlijk bekennen dat ik vrij snel huil. Je kunt mij vrij makkelijk aan het huilen maken. Probeer het alsjeblieft niet uit. Ik huil ook heel snel bij films, series of boeken. Bij boeken wel minder snel dan bij films en series, maar het kan wel. Ik volg onder andere de serie Grey's Anatomy en daarbij was het een tijdje zo dat ik elke week weer huilde tijdens de afleveringen. Ik volg ook Glee en bij die aflevering ter nagedachtenis van de personage Finn/de acteur die voor hem speelde, heb ik ook de hele aflevering zitten huilen. Toen ik het boek Me before you las van Jojo Moyes moest ik op een gegeven moment het boek aan de kant leggen omdat ik door de tranen niet meer kon lezen. Even tussendoor: JE MOET DAT BOEK LEZEN!!! Echt een aanrader. Super mooi verhaal. Het weer werkt ook niet mee. Als het helemaal grijs is of het regent dan ben ik ook al minder vrolijk. Waar ik ook verdrietig van wordt: series die ineens worden gecanceld en dat dan de laatste aflevering met een hele grote cliffhanger eindigt. Dan kan ik echt niet tegen. Waarom zetten ze dan niet op z'n minst op internet hoe het ongeveer verder zou gaan?
Waar ik verder verdrietig van wordt, ga ik hier niet vertellen. Ik zal proberen om het volgende stukje iets eerder te schrijven. Volgens mij heb ik dat al eens eerder gezegd? Nou ik zal nu proberen om me daar eens aan te houden. Adiós!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten